Witam z Katowic :)

Kaszkiet1990

Witam,mam 28 lat i dopiero niedawno dotarło do mnie że jestem poli. 10 lat próbowałam być mono i nic mi z tego nie wychodziło. Zdradzalam fizycznie i emocjonalnie i nie bardzo nawet rozumiałam oburzenie złość czy ból drugiej strony. Ja nigdy nie byłam zazdrosna,nie przerazala mnie wizja mojego partnera z inną kobietą. 3 lata temu weszłam w związek. Ciągle rozstania,powroty,zdrady moje,zdrady jego. Żadne z nas nie umialo ani ze sobą być ani się rozstać. Poznawalam facetów i szybko ich rzucalam i wracałam do niego. Az rok temu przy kolejnym rozstaniu poznałam kogoś w kim się naprawdę zakochałam. Kto dawal mi to wszystko,czego nie potrafi dac mi tamten. A jednak brakowało mu cech,które tak kocham w tym pierwszym...tak rok lawirowalam między nimi. Obaj albo wiedzieli albo sie domyslali. Ja sama i otoczenie żyłam w przekonaniu że przecież muszę w końcu któregoś wybrać. Frustracja. I mnie olsnilo że nie muszę! Boże,w życiu nie czułam takiego spokoju. Wystarczyła szczera rozmowa z każdym z nich. Każdy mógł się wycofać,żaden tego nie zrobił. Ten pierwszy w czasie tego roku znalazł kobietę,która daje mu to,czego ja nie potrafię. Cieszy mnie to. Drugi nie ma póki co potrzeby mieć inną relację. Jedyne czego żałuję to tych zmarnowanych lat w niewiedzy. Fajnie że nie jestem jedyną,że jest takie forum. Pozdrawiam wszystkich :*

Zelpin

Cieszę się bardzo że wszystko u ciebie dobrze się skończyło. Jeżeli będziecie mieli ochotę się poznać to mogę zaprosić na herbatę i jakaś miłą pogawędkę Smile