Jakość relacji

Bruno

Jakość - może to nie najszczęśliwsze określenie, jednak myślę, że będzie to należycie zrozumiane. Będąc w wielu, różnych relacjach (nawet tych przyjacielskich - tradycyjnie rozumianych) stawiamy sobie również pytanie o ich jakość. Relacje można mnożyć w nieskończoność - jednak z uwagi na ograniczenia - choćby czasu - można postawić sobie pytanie o to czy nie tracimy już istniejących relacji, czy nie ulegają one pogorszeniu (np.spłyceniu, ale nie tylko). Przekonałem się, że rozpatrując już (tradycyjną) przyjaźń, jeśli nie wykazujemy aktywności - to przygasa ona lub nawet wygasa z czasem. Jakie są Wasze doświadczenia, przemyślenia, wiedza na ten temat? Nie chodzi mi tu o określenie maksymalnej liczby takich relacji (bo to absurd - jak dla mnie) ale o przyjrzenie się jakości związków (relacji).

Pozdrawiam

Bruno

Skoro nikt nie chce się podzielić ja to zrobię. Z moich doświadczeń, obserwacji życia - wynika, że ilość związków w jakich pozostajemy ma wpływ na ich jakość - przy czym szczyt krzywej Gaussa nie przypada na jeden związek. A jakie są Wasze doświadczenia?

Jajcus

linchpin

Wydaje mi się, że człowiek jest w stanie równocześnie utrzymać kilka, czyli od jednej do trzech-czterech, głębokich relacji bez spadku ich jakości. Zależy to oczywiście od osoby. Myślę, że większość potrafi utrzymać tylko jedną głęboką relację naraz ze 100% jakością. I pewnie dlatego większość z nich jest monogamiczna.

Ja chyba nie porywałbym się na więcej niż trzy. Nie starczyłoby mi po prostu czasu. Jestem introwertykiem i oprócz przebywania z ludźmi, potrzebuję też całkiem sporo czasu sam na sam - dla regeneracji. Przedłużające się przebywanie w towarzystwie męczy mnie.

Natomiast jeśli chodzi o płytsze relacje, to mnie osobiście mało obchodzą. Nie potrafię ich utrzymywać. Płytkie relacje są dla mnie wyjątkowo mało satysfakcjonujące i jeśli "nie rokują" to ich pozytywny wpływ nie rekompensuje zmęczenia aktywnością towarzyską.

Zawsze chciałem mieć kilka bardzo bliskich osób - w odróżnieniu od tych, którzy zdają się pożądać stada znajomych.

Bruno

Osobiście widzę tu duże analogie z przyjaźnią (tą tradycyjnie pojmowaną, bez elementów seksualności). Można pozostawać w przyjaźni jednocześnie z wieloma osobami, zdarza się tam zazdrość, można mówić o wierności - choć z czasem dochodzimy do wniosku - że wierność w przyjaźni to nie wierność jednemu (jedynemu) przyjacielowi a tej relacji (wg mnie - miłości -przyjaciół się kocha).

Bruno

Zauważyłem pewien mechanizm - wzajemnej pomocy w rozwiązywaniu problemów któregoś z uczestników rozbudowanej relacji - czytałem o tym i tak jest w życiu (lub precyzyjniej - być może w niektórych relacjach - bo przecież nie wiem, czy we wszystkich). Zazwyczaj relacje są (te które znam) szczere, żywe i nie ma co ukrywać momentami trudne, problematyczne - następuje szybki przepływ informacji a do rozwiązania problemu zaprzęgniętych zostaje więcej niż dwie głowy. Dla mnie osobiście to piękne, kiedy pomaga się - choćby znalezieniem dobrego rozwiązania partnerowi, czy partnerce osoby, którą się kocha.

TomekKulesza

CultOfTheMachine · Gość

Bruno

Tu nie ma "złotego", jednego i pewnego rozwiązania. Każda relacja jest inna, a ludzie w niej mają różne potrzeby i to różne w różnych okresach czasu, życia.